Stelpurnar i Paris

Daginn.
Kórárshátíð í gær. Ó mæ god. Ég segi ekki annað.
Færslu lokið. Góðar stundir.
Ska

Hjúkket, ökukennarinn var að hringja. Kemst ekki í kvöld svo öðrum ökutíma STh er frestað um óákveðinn tíma. Þvílíkur léttir! Getur þetta verið eðlilegt, á maður ekki að iða í skinninu af eftirvæntingu að fá að taka í stýrið? Er eðlilegt að vera skíthræddur við einn lítinn saklausann Honda? Ég bara spyr.
Ska

Já góðan daginn. Jújú, maður er vaknaður fyrir allar aldir á laugardegi, svona eins og gengur... Var semsagt að koma úr mínum fyrsta ökutíma, reynið að toppa það! Já, tilveran er hverful. Þegar Sigríður fékk sér gsm-síma urðu margir hvumsa, en þegar sú hin sama er farin að læra á bíl... nei, heiminum er ekki viðbjargandi. Kúpling, bensíngjöf, bremsa, stefnuljós... Hvaða helv...endemis vitleysa er þetta? Hvernig á maður að gera þetta allt í einu, plús horfa í spegilinn, plús horfa á veginn, plús vera kammó við farþegana plús halda kúlinu ? Mér er spurn. Eftir 45 mín. í ofsahræðslu við sjálfa mig sem og aðra ökuþóra, komst ég nú samt heim og var satt að segja alveg fremur fegin að losna út úr bílnum. Já, það er sem ég segi, heimur versnandi fer.
Lifið heil.
Sigríður Thorlacius gsm-eigandi og verðandi bílstjóri ( vonandi...)

Allt á uppleið, sólin sem og andleg líðan. Já ó boy, ég er hrædd um það! Dibbidibbidibb dibbidibb dibbidibbidibb dibbidibb dibbidibbidibbidibbidibbidibbidibbidibbidibb dibbidibb... Syngist með sýnu nefi...
S.Th.

Ókei Hildigunnur. Nú ertu búin að laga eina gestabók, geturru ekki lagað þessa líka?
Já, merkilegt hvað mikið af samskiptum okkar fara fram á netinu, eftir 5 mánuði undir sama þaki, meira að segja sömu sæng... Grunsamlegt þykir mér.
Six

Hæ...heyrðu Hildigunnur, þetta er sko bara til þín sko... ég hérna sá að þú ert eitthvað byrjuð að fikta við bloggid þitt aftur. Gaman að því. En heyrðu barnið gott, kommentakerfið virkar ekki ,svo... kippa því í liðinn bara sko. Okei, það var ekkert fleira. Bara, þú ert frábær og ég líka.
Ble
Six in da Pix

Atvinnulaus, peningalaus, eirðarlaus og vitlaus.
Já, þetta er merkilegt land sem við, þessi stórmerkilega þjóð byggjum. Maður sér heimahagann í hyllingum í útlandinu. Sér fyrir sér kyrrlátt ágústkvöld, bleiklitann himinn og ástfangið svanapar syndandi í rómantíkinni á Reykjavíkurtjörn, og fær tár í litlu augun og smá sting í hjartað. Svo lendir maður á annars mjög fríkuðum Keflavíkurflugvelli, fýkur inn í flugstöðina og þaðan aftur út í bíl og svo rúmum hálftíma síðar fýkur maður svo inn um útidyrahurðina heima. Maður fyrirgefur nú fósturjörðinni svona vitleysu fyrsta daginn, enn nú segi ég stopp! Hef ekki gert annað enn fjúka milli áfangastaða síðan ég lenti! OJBARA! Alveg bara að breytast í eitthvað rok, ha? En svona er nú víst Ísland í dag. Ekki nóg með að rokið hérna og rigningin sé að gera út af við mann heldur er vinnumarkaðurinn eitthvað að bögga okkur systur líka. Það hefur einhverra hluta vegna enginn hringt í mig og lýst því yfir að það vanti svo mikið manneskju NÁKVÆMLEGA eins og mig í vinnu. Ekki vantar ritstjóra á Moggann, forstjóri Eimskip og Lögreglustjórinn í Reykjavík sitja sem fastast. HVAÐ Á ÉG EIGINLEGA AÐ GERA? HVAÐ VERÐUR UM MIG? Nú semsagt, ef vantar einhvers staðar forstjóra eða jafnvel ráðherra þá kannski sláið þið á þráðinn...
Ef allt bregst, þá vantar þá væntanlega forseta þarna á Haítí... Þeir myndu nú sennilega bara fíla það ef einhver stelpukjáni úr norðri færi eitthvað að skipta sér að. Já, þetta er reyndar ekki svo slæm hugmynd sem ég fékk hérna. Má athuga þetta.
Takk og bless í bili.
Ég kannski læt vita áður en ég stekk til Haítí...
Ska

Goðan dag kæru vinir, nær sem fjær. Vid stöllur ætluðum nu bara rétt svona að skjóta þvi að fyrir þá sem ekki vita, að við erum semsagt komnar heim. Það er að segja til Reykjavíkur, Íslands... Já, okei bæ.
Kannski höldum við áfram að skjóta einhverju merkilegu eða ómerkilegu hér inn. Það veit annars enginn og timinn verður bara að fá að leiða í ljós.
Góðar stundir
Ska og Skö